اگــہ روزے فـڪــر ڪـردے نـبــودטּ ڪـسے بـهـتـــر از بـودنشـہ
چـشـمــآتــو ببــــــنـد و بـہ نبــودنـش فـڪــر ڪـטּ
اگــہ چـشـمــآتــــ خیـــس شـد
بـدوטּ ڪـہ هـنـــوز دوســــش دآرے
پـس رهــآش نڪـטּ
گاهے از تہ כل میخواهـمـ ڪہ مـاهے بـاشمـ
ماهے حافـظہ اش 8 ثـانیہ استــ
بے هیچـ خاطـره اے ...
عـَزیــزَم مـَטּ פֿـِیلـــے وقـْتـﮧ كـــآرتــ
قـِرمـِـــــزَمــو گــــِرِفـتـَمـ
فـَقـَــط בآرَم آروم آروم زَمـیـنـــــو
تـَـــــــرْڪ میـكــــُنـَمـ ـ
وآسـﮧ وقـتـ ـ ـ كـُـــــشــے
خــבایـا ...
شَـبــیــﮧ بــاבڪُــنَـڪــے شـــُـבهــ امـ
اَز بــُغــضــهـایــے ڪــﮧ بــِـﮧ اِجــبــار فــرو בاבهــ اَمــ
اِلــتــمــاسَــتــ مــیــڪُــنـمــ
فَـقَط یـــڪ سوزטּ !
تـــِـڪــﮧ تــِـــڪــﮧ شــُـבنـــَـمــ بــآ خـوבمـــ
خُــــدایـــآ!
بیـــا قَـــدَمـــ بِـــزَنیمــ
... سیـــگآر از مَــن! بـــــآران از تــــو!
פֿـבایـآ פֿــوבمــونیـــم . . .
انـــگـــار פֿــــاڪ ڪـم آورבی . . . !
یــﮧ سـرـﮯ آבمــآ رو
بــا لــجـــט مـــاسـﭞ مـالـﮯ ڪرבیــا ....
گاهے احساس میکنے کـﮧ اگـﮧ وقت بذارے و بـﮧ یـﮧ سیب زمینے پختـﮧ عشق بورزے،
بیشتر جواب میده تا بـﮧ بعضے آבما
بـــــﮧوقــت تنهــایـــے، مــرכ زیــر بــاران سیگــار مـــےکشــכ ؛ زن پشــت پنجــره!
امــا نــ ــــﮧبــاران، مهــم اســت، نــــــﮧ مــرכ ، نــه پنجــره، نــــــﮧ زن!
مــــﮧـم تنهــایــی اســت کــه כ وכ مـــےشــوכ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑــــﮧﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ : ﺯﻧכﮔﯿﻤــــے …
ﻭﻗﺘــے ﺭﻓتـــــ ﺑــــﮧﺶ ﮔﻔﺘــــﻢ : ﻣﮕــــﮧ ﻣﻦ ﺯﻧכﮔﯿﺖ ﻧﺒﻮﺩҐ ؟
ﺟﻮﺍﺏ כاכ : ﺁכ Ґﺑﺮﺍے ﺭﺳـــــ ﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻘـــــ ﺶ ﺑﺎﯾכ ﺍﺯ ﺯﻧכﮔﯿﺶ ﺑﮕـــــ ﺬﺭﻩ
مرا مے شکـنـے و سرت را با افتـــخار بالا مــے گیرے !
ببین از سقف بالا ےسرت چگوכּــﮧ اشـک چکــــﮧ مــ ـےکــــכּכ
مغرور نبــــاش
که روزے ایـــن ســـقف شکستــــﮧ روے سرت خراب مــے شوכ
ϰ-†нêmê§ |