هَمیشـِـــہ آز آمَدن "ن" بَر سر "کَلـــِـــــمآت" می تَرســـَــمـ.
نَــ دآشتـــَـن تُو...
نـَـ بُودَنـــ تُو...
نــَ مآندَنــــ تُو...
کآشـــ آیــن بآر حدآقل "دلِ وآژه" برآیــَــمـ مــی سُوختـــــــــ
و خَبــَر میــــدآد آز "نـَـ رفتــــن" تُو
مــیــگــَم رآضـی اَم بــِه رِضــآی خـــُدآ...
اَمـــآ دروغ مـیـگــویــَم
بـــَرگـــَرد...
دلگیرم از مرغهایے ڪـﮧ
دانـﮧ خوردنشاטּ پیش ما بود و حالا
براے دیگراטּ تخم میگذارند
رفتند ولے میدانم ..
روزے بوے ڪباب شدنشاטּ
بـﮧ مشامم میرسد!!!...
کـَـمے دُروغ بــِگو پینُوکیو ....
دُروغ هاے تـُـو قابل تحمل تـَر بود !
بـخاطـِر کودَکے بود ُ شـیطـَـنـَت
بـخاطـِر ایـלּ بود کـِﮧ دُنیاے آدَمـ ـا رو تـَجرُبــِﮧ نـَکرده بودے
کـِﮧ ببینے یــک دُروغ چــِﮧ ها نمیکــُنـَد !!
ایـלּ جا آدَمها دُروغـِشاלּ بـﮧبهای یک زندگے تـَمام میشـَوَد
بــِﮧ بـَـهاے یک دل شـِکـَستـَלּ .... !
اینجا دُروغ ها باعـِث مـَرگ ِ عـِـشق ُ اِعتـِماد میشوَد !!
اینجا آدَم ها دُروغ هاے شـ ـاخ دار مے گویـَـند
بــَعد دَماغ خـُود را جـَراحے پــِلاستیک مے کـُنـَند
پازل בل ڪسے رو بهم ریـפֿـتـטּ هنر نیست
هر وقت با تیڪـﮧ هاے شڪستـﮧ ے בل یـﮧ نفر
یـﮧ پازل جـבیـב براش ساפֿـتے
هنر ڪرבے ...
عشقتـــ را پنهاטּ میڪنـے ڪـہ مردانگیتـــ خدشـہ دار نَشـود!
اَخـمـ میڪنـے ڪــــہ مهربانیَتـــ را پنهـــــاטּ ڪنے !
مَـرا " شُمــآ " خـَطابـــ میڪُنے ڪِـہ هَوآیے نشَومـ !
اَمـآ نمــیـدانـے !
نمـیــدانے ڪـــہ چقَـدر ایــטּ هـآ بـہ تـو مـے آینـد!
و مـَـטּ دیــوانـہ تـَر میشوَمـ...
آنكــہ دستَش را اینقدر مُحــكم گرفته اﮮ
دیروز عاشــق ِ مـטּ بود...
دستانت را خستــہ نكـטּ !
محكم یا آراґ ....
فرقے نــــدارد براے او
فردا تــو هَم تَنهـــایۓ ...
وقتــے میخواهمـتـــ و نیستـــے ...
اتفـــاق خاصـــے نمیـــ اُفتـــد... /
فَقــــــَـــطـــ مَــــטּ .. (!)
ذَره ذَره ایـــوبــ میشـــومــ .../
خَســتــﮧ امــ ...
نـﮧـ از راهـــی كـﮧـ آمـــدم
یـــآ انتظــاری كــﮧ گــاه اَمانمــ را میبــُــرد .../
خَســـتــﮧ امـــ (!)
از تكـــرار نَـــدیـــدنَـــتــــ .../
ϰ-†нêmê§ |